Un grido di dolore si alza da un borgagnese alla nostra Sant’Andrea. Con una poesia

25 marzo 2013 – Da sempre la poesia ha rappresentato un mezzo per esprimere i propri sentimenti. Sentimenti di libertà o di dolore. A Borgagne questa forma d’arte, in vernacolo, è stata utilizzata per raccontare due recenti avvenimenti che hanno scosso l’umano vivere. crollo sant'andreaIl primo componimento racconta il crollo a Sant’Andrea, il secondo, un altro crollo, quello del Castello Petraroli. La marina di Sant’Andrea ha subito alcuni crolli che hanno portato la passeggiata ad essere impraticabile e non passa ora che i suoi estimatori, o anche semplici curiosi, non vadano al capezzale del malato per vedere le ferite che la marina ha acquisito.

E Giuseppe, l’autore del grido di dolore su Sant’Andrea è tra questi visitatori che alzatosi di mattina presto, quasi, si precipita nella sua, nella nostra, Sant’Andrea.

Me auzu ca ete prestu la matina […] la strada poi me fazzu in due minuti […] lu sguardu se ne va quasi incantatu […] le grutte, la spiaggia, l’alica, li scogli, la punta, lu faru e poi lu tafaluru, me sentu in paradisu […] lu sule ca ormai tutti a’ lluminatu a fattu cu rimagnu te bottu senza fiatu».

Cosa avrà pensato il primo che ha visto il crollo. Arrivato a Sant’Andrea con l’idea di trovarsi nel paradiso anche d’inverno, vede il crollo e gli manca il fiato. Giuseppe che non ha la forza per rimettere tutto a posto non può fare altro che rivolgersi alle autorità, tutte:

«mintiti l’impregnu necessariu e pijati nu giustu provvedimento pe sant’andria noscia in modu cu se minta in salvamentu».

Anche noi ci accodiamo a Giuseppe e speriamo che qualcosa venga fatto, anche considerando l’imminente stagione estiva.

Francesco Cappello

SALVIAMO SANT’ANDREA

 

ME  AUZU CA ETE PRESTU LA MATINA

CU FAZZU NA CAMINATA ALLA MARINA;

ME LAU LA FACCE, LI TIENTI E ME ESTU MPRESSA MPRESSA,

IN MODU CU RRIU A MMARE,

QUANDU LU SULE…STAE CU BESSA;

LA STRADA POI ME FAZZU IN DUE MINUTI,

SCINDU VERSU LU PORTU A PIEDI

E BISCIU LE TRE BARCHE TIRATE SU LI CUTI,

PENSU CA LU SCIROCCU FORTE LA ‘MPAURATI

E CA LI PESCATORI A MARE

CU MINANE  LE RETI NU SU SCIUTI;

ME SETTU CA ETE NCORA SCURU ALLA PANCHINA,

E RESPIRU A PIETTU CHINU

L’ARIA TE NA BREZZA TE MARE FINA…FINA!

LU SGUARDU SE NE VA…

QUASI INCANTATU…

IN GIRU CU SE QUADRA LU CREATU:

LE GRUTTE, LA SPIAGGIA, L’ALICA, LI SCOGLI,

LA PUNTA, LU FARU E POI LU TAFALURU,

ME SENTU IN PARADISU

EBBETE ANCORA SCURU!!!

SPUNTA POI LU SULE ALL’ALBA

FACENDU CAPOLINU

TRA LU GIARDINETTU E LU TAFALURU

CHIANU….CHIANU;

SALENDU, LU MARE ILLUMINA TE ORU,

ALLE GRUTTE DUMA LA FACCIATA

E LU FARU STUTA DOPU LA NUTTATA;

LU SULE CA ORMAI TUTTU A ‘LLUMINATU,

HA FATTU CU RIMAGNU

TE BOTTU SENZA FIATU;

NA PARTE BONE

TE DDRA BEDDHRA SCOGLIERA

E’ CADUTA SUTTA LI CORPI TE LU MARE IERI SERA

LA FORZA GHEU ULIA CU TEGNU, TE ALMENU TRE GIGANTI,

CU CONZU TUTTU COMU A PRIMA…..

E SENZA CU NISCIUNU POI  BISCIA NIENTI;

POI PENZU ALLA FORZA DELLA NATURA,

CA TUTTU LU CREATU, QUANDU OLE FA PAURA,

E CU L’OCCHI  LUCCICANTI ME DUMANDU:

 MOI CA LU FATTU E’ FATTU, NUI CE PUTIMU FARE, CU FATTI E NU PAROLE,

CU SALVAMU ST’ANGULU TE PARADISU E STU BEDDHRU MARE?

ALLE AUTORITA’ TUTTE

RIVOLGO UNA PREGHIERA,

“MINTITI L’IMPEGNU NECESSARIU

E PIJATI NU GIUSTU PROVVEDIMENTU

PE SANT’ANDRIA NOSCIA

IN MODU CU SE MINTA IN SALVAMENTU”

Giuseppe Russo

Lasciaci un commento